In 2005 om precies te zijn, lanceerde Premier Nelson Oduber, als één van zijn programmapunten voor de toen aanvangende regeerperiode, de invoering van een eigen bijdrage in de Algemene Ziektenkosten Voorziening. Nu, 13 jaar later laat de scheidende directeur van de AZV, drs Anco Ringeling in zijn interview met de Amigoe, hetzelfde idee opnieuw los. Het feit dat het voorstel van 2005 in de vergeethoek is geraakt, zou eigenlijk al reden genoeg moeten zijn om het daar rustig in te laten zitten.

    Op een radiostation hoorden we daarover ook al 13 jaar geleden bij toeval een commentaar, dat – naar we mogen hopen – niet de redenatie van de toenmalige prmier en huidige scheidende AZV-directeur weergaf. Er werd namelijk een vergelijking gemaakt met een autoverzekering. Daarmee sloeg de commentator de plank finaal mis. Een autoverzekering met eigen risico ben je niet verplicht af te sluiten. Alleen de WA verzekering is verplicht en daarin komt geen eigen bijdrage voor. Een auto cascoverzekering sluit je af op een nieuw voertuig, waarvoor je kennelijk het geld had om het aan te schaffen en ook nog om het vrijwillig (!) te verzekeren. Die verzekering is bovendien voor schade die je zelf veroorzaakt en na verloop van een jaar of drie laat vrijwel iedereen haar vervallen omdat ze de dagwaarde van de auto verzekert.

    De vergelijking met een ziektenkostenverzekering gaat daarmee en op vele punten meer, volledig mank. De ziektenkostenverzekering geldt ook voor mensen die haar zelf niet of nauwelijks kunnen betalen. Het invoeren van een eigen bijdrage daarbij treft de minst draagkrachtigen het meest. Het gevolg van zo’n maatregel zal zijn dat met name de minst draagkrachtigen niet tijdig naar de dokter zullen gaan, met als gevolg hogere kosten voor de gezondheidszorg, wegens laat, of te laat ingrijpen. Voor de draagkrachtigen is er geen enkel problem. Zij kunnen in hun vuistje lachen, omdat hun premie niet verder omhoog hoeft. Er zou dus een eigen risico kunnen worden ingevoerd boven een bepaalde inkomensgrens.

    Toegegeven,een eigen bijdrage kan theoretisch het gevolg hebben dat een aantal hypochondriërs minder vaak bij de dokter zit, maar aangezien hypochondrie een psychische kwaal is, zal dat effect waarschijnlijk minimal zijn. Met andere woorden, het zullen de mensen zijn die de dokter wel nodig hebben, die niet zullen gaan, wegens de kosten! Vooral chronisch zieken en bejaarden zullen er de dupe van worden.

    De besparingen, die uiteraard dringend nodig zijn om het system in stand te houden, moeten, evenals bij de overheid zelf, op de eerste plaats worden gezocht niet aan de inkomstenkant, maar aan de uitgavenkant. Men zou bijvoorbeeld de dure AZV-zorgpas kunnen vervangen door eenvoudig bewijs te vragen van inschrijving in het bevolkingsregister, zoals paspoort, cedula, of verblijfsvergunning. Want de wet bepaalt, dat iedere ingeschreven inwoner van Aruba onder de AZV verzzekerd is. Is het, bovendien werkelijk zo absurd om ook bij artsen, specialisten, apothekers en para-medici een beroep te doen op hun solidariteit? We gunnen ze allemaal een riant inkomen, maar niet op basis van het principe dat de zieke mens middle is tot hun zelfverrijking.

    Een lage betaling bij elk doktersbezoek, zoals sommigen propageren, zal, door de administratieve rompslomp de kosten eerder verhogen dan verlagen. En hypochondriërs hou je er echt niet mee thuis.

Henk de Beijer, Aruba